در زمانهاي قديم يك زن و مرد با پسرشان پيمان در يك خانه زندگي ميكردند. پدر پيمان برنج فروش بود، پيمان هم با مادر وهم با پدر كمك ميكرد. براي مادرش آب ميبرد تا ظرفها را بشويد. براي پدرش برنج مي برد تا برنج را بفروشد.
پيمان يك خواهر داشت كه اسم خواهرش پريان بود. پريان چو چهار ما هه بود پيمان او را نگهداري ميكرد. نگهداري پيمان هم براي مادر پيمان يك كمك بود. چند روز بعد پريان و پيمان هر دو باهم به كمك مادر و پدر رفتند. مادر و پدر شان از آنها راضي بودند. هيچكس مثل پيمان و پريان اولاد خوب نداشتند.
چند سال بعد، پريان و پيمان از مادر و پدر خود دور شدند و براي خود خانواده سا ختند. چون پيمان براي پدر برنج مي برد، براي خود يك مغازه ي برنج فروشي بازكرد و پريان مثل مادر خود به همان كار مشغول بود. تا آخر، كار هم براي آنها آسان بود.